2018 wordt mijn goed genoeg jaar

Jawel, je leest het goed. Deze perfectionist pur sang gaat vastberaden voor goed genoeg in 2018!

Het idee ontstond toen ik in december mijn droomlijst voor 2017 onder ogen kwam en een stressbal in mijn buik kreeg omdat ik, net zoals de vorige jaren, maar bitter weinig van mijn goede voornemens heb kunnen realiseren. Op den duur wordt zo’n lijstje meer een “moeten” dan een “dromen” en dan beleef je er ook geen plezier meer aan. Als HSP heb ik ook nog eens de gewoonte om de lat voor mezelf steevast veel te hoog te leggen, met (nutteloze) stress tot gevolg. De laatste weken stelde ik mezelf steeds meer de vraag waarom alles altijd beter, mooier, nieuwer moet zijn. 

Kan ik na maanden intensief trainen een volledige marathon uitlopen, dan ben ik al aan het bedenken hoe ik de volgende keer diezelfde afstand toch net ietsje sneller kan lopen. Lukt dit dan niet, dan ben ik teleurgesteld in mezelf terwijl ik toch maar weer een marathon aan mijn palmares heb toegevoegd. Ik sukkel al enkele weken met een rugblessure en ik hoop dat ik vooralsnog groen licht zal krijgen om te mogen blijven lopen. Zoiets brengt je direct terug met beide voeten op de grond.

Ik heb genoeg van al die “moetjes” en mijn ellenlange to-dolijsten en wil op een andere manier gaan leven. Meer rust en minder stress, daar wil ik dit jaar aan werken. Geen onrealistische dromen meer, maar gewoon genieten van de kleine dingen des levens. Kleine projectjes realiseren die mij energie geven en licht brengen in mijn warrige winterhoofd. En vooral de dag niet meer volstouwen met nutteloze (lees: niet dringende) taken, maar voldoende rustige momenten inbouwen om te genieten van de dingen die mij gelukkig en vrolijk maken. Ik wil weer met een blij gezicht kunnen terugblikken op het voorbije weekend en niet louter herinnerd worden aan alles wat ik afgehandeld heb. 

"Just go with the flow,

the easy & slow weekend flow,

 stop thinking and let things happen."

Door altijd maar beter en meer te willen, realiseer ik mij onvoldoende dat ik toch met mijn gat in de boter gevallen ben. Ik heb alles wat ik ook maar kan hebben om gelukkig te zijn, dus waarom zou ik mezelf stress bezorgen om nog meer te willen? Ik wil stilstaan, leven in het nu, zodat ik de tijd heb om blij te zijn met wat ik kan en heb. Het zal vermoedelijk met vallen en opstaan gaan. Ik ben er mij van bewust dat ik mezelf regelmatig zal moeten afremmen. Maar ik ben vastberaden om er aan te werken!

Stop ik dan met dromen? Neen, gekkie, natuurlijk niet! Alleen laat ik mijn dromen mijn leven niet meer overheersen. Ze zullen mij niet meer gek maken of doen stressen.

Het perfectionisme wordt de deur gewezen, goed genoeg is hartelijk welkom.