I'm back on the run!

Sta mij toe om dit even luidkeels aan te kondigen:

IK KAN WEER 5 KM LOPEN !!

Na bijna een jaar ploeteren, vloeken en veel oefenen, ben ik vandaag met glans geslaagd voor mijn 5 kilometer test. Jawel, u hoort het goed, ik liep pijnloos en zonder wandelen 5000 meters, aan het Koninklijk Paleis in Brussel dan nog wel. Had Koning Filip daar gestaan, wel ik had hem gevraagd om samen een vreugdedansje te doen. Zo blij was ik.

De voorbije maanden heb ik echt van alles gedaan om van die facet overbelasting af te geraken: rusten (veel te veel naar mijn gevoel), kine, rug laten kraken, rugschool, ... 

Toen ik onverwachts in contact kwam met een gerenommeerde sportmasseur (Tino van o.a. voetbalclub Anderlecht) en die even mijn rug onder handen nam, kwam het woord stress ter sprake. Mijn lichaam voelde aan als 1 blok graniet, volgestouwd met stress. Zijn oplossing was duidelijk: ik moest mij veel meer leren ontspannen. "Yeah right", zei dit stresskieken. Maar stiekem liet ik mijn gespannen schouders even los...

Ook mijn osteopaat begon op hetzelfde moment op stresspunten te werken. Ik startte weer met mijn mindfulness oefeningen om mijn hoofd leeg te maken, volgde enkele yogasessies en smeerde me te pletter met tijgerbalsem. Ik weet het, dat stinkt uren in de wind, maar echt, eens dat goedje op de pijnlijk plek begint te gloeien, dan waan je je even in de hemel! Op het werk is het natuurlijk niet aan te raden om zo te lopen stinken, dus overdag smeerde ik Arnica zalf op mijn rug.

Op het internet vond ik een opbouwschema om terug te beginnen lopen na een blessure. Na iedere training moet je de pijn inschatten. Is deze te hoog, dan keer je een training terug of herhaal je dezelfde training nog een keer. Ik volgde het schema nauwgezet en moest vaak trainingen herhalen omdat de pijn te hoog was. Maar geleidelijk aan kwam er verbetering. Ik zag licht aan het einde van de lange tunnel.

En kijk, eind december liep ik eindelijk weer eens 5 kilometer zonder wandelen en vooral zonder rugpijn. Ik ga niet zeggen dat de rugpijn volledig verdwenen is. Af en toe voel ik het nog zinderen, maar het is echt miniem. Ik zal er altijd rekening moeten mee houden en opletten als ik bepaalde bewegingen maak. Maar ik kan terug gaan lopen. Ik heb mijn uitlaatklep terug. Stilaan begin ik op te bouwen naar de 10 kilometer, maar ik voel dat ik moet blijven rekening houden met mijn rug en heel traag opbouwen. 

Maar who cares, I'm back on the run!